Afgelopen donderdag was het dan uiteindelijk toch zover: het definitieve einde van Caesar. Nooit meer Marit, Ronald & Sem. In de Melkweg werd dat afgesloten met een mooi concert. Nooit had ik gedacht voor mijn derdigste al op het afscheidsconcert van een band te staan die ik al vanaf hun debuut goed vond en waarvan ik elke tour weer (vaak meerdere) concerten bezocht. Caesar stond er gelukkig niet alleen voor donderavond, maar werd gesteund door een keur aan Nederlandse artiesten, waaronder Bettie Serveert, Moss, Alamo Race Track en vele anderen, die allen een aantal nummers van Caesar ten gehore brachten. De één deed dat wat beter dan de ander, maar het wachten was natuurlijk op de keizerlijke garde zelf. Na (heel lang) wachten kwam dan eindelijk Caesar ten tonele en na een start waar de vonken (letterlijk) vanaf vlogen (wat bijna het definitieve einde van Sem betekende) kon het begin van het einde dan eindelijk beginnen.Een feest van herkenning zou het worden, vol sentimentele verhalen, hard meezingen, maar vooral die verdomd lekkere muziek van Caesar. Wie er niet bij kon zijn kan hier zijn hart ophalen met een fotoverslag en alle muziek die de donderdagavond zo mooi maakte. De sentimentele gezichten in de zaal krijg je er helaas niet bij, maar wellicht pink je zelf achter je scherm nog een traantje weg.
Ave Marit, Roald & Sem... Ik heb veertien jaar lang genoten...
Caesar - Visions Of Mars (No Rest For The Alonely)
Caesar - Lives Of Mary Lane (Caesar)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten